"جنت جانسون" یکی از دانشمندان ارشد لابراتوار ملی لارنس برکلی جهان میکروبی را به "ماده تاریک" زمین تشبیه می کند زیرا تعداد و تنوع باکتری ها و میکروارگانیزمها به اندازه ماده ای نادیده ای که 85 درصد از جهان هستی را تشکیل داده مرموز است.

جانسون برای مثال به قاشقی از خاک اشاره می کند و معتقد است که تعداد ارگانیزمهای موجود در یک قاشق خاک بیشتر از تعداد کل ستاره هایی است که در کهکشان راه شیری وجود دارند.

دانشمندان معتقدند در هر کیلوگرم از خاک زمین 10 تریلیون میکروب وجود دارد، سیاره زمین سکونتگاه یک نانیلیون (عدد 1 که در برابر آن 30 رقم صفر قرار می گیرد) سلول است که بیشتر آنها میکروب هستند. بدن هر انسان به صورت تقریبی دارای 10 تریلیون سلول است با این همه این سلولها سکونتگاه اجتماعات میکروبی با 100 تریلیون سلول هستند.

به گفته "جک گیلبرت" میکروبیولوژیست دانشگاه شیکاگو، از نقطه نظر میکروبها، بدن انسان تنها توده ای از گوشت و بافت است که محلی مناسب برای زندگی آنها به شمار می رود؛ بدون میکروبها انسان می میرد اما بدون انسان، میکروبها سکونتگاه خود را به موجود دیگری انتقال می دهند.

مشکل اینجاست که کمتر از 10 درصد از گونه های متنوع میکروبها در لابراتوارها کشت داده شده اند و مابقی آنها در جهان و فراتر از دسترس دانشمندان قرار دارند و این همان بخشی از ناتوانی بشر است که "پروژه میکروبیوم" تصمیم دارد در آن تغییری بزرگ ایجاد کند.

طی یک سال گذشته بیش از 100 محقق از مناطق متفاوتی از قبیل دره خشک آنتراکتیکا، صحرای بزرگ هند و چشمه های آب "یللوستون" نمونه برداری کرده و این نمونه ها برای ثبت شدن اجتماعات ارگانیزمی که در کنار مورچه ها، "ایگوآنا"ها و دیگر جانداران زندگی می کنند به پایگاه این پروژه ارسال می شوند.

این پروژه با پروژه ای دیگر به نام "میکروبیوم انسان"، با هدف مطالعه بر روی میکروبهای درون و بیرون بدن انسان، ترکیب می شود.

به گفته جانسون طی اولین سال از اجرای پروژه میکروبیوم زمین 60 هزار نمونه جمع آوری شده اند. محققان به جای کشت دادن این نمونه ها توالی ژنتیکی آنها را به دست می آورند تا بیشترین تعداد ممکن از ژنوم میکروبها را در کنار یکدیگر جمع آوری کنند.

بر اساس گزارش MSNBC، هدف نهایی این دو پروژه ایجاد اطلسی از ژنهای میکروبی است که بتواند محققان را به صورت منطقه ای درباره میکروبها و میکروارگانیزمهای نقاط مختلف جهان راهنمایی کند.

در نهایت دانشمندان امیدوارند این پروژه به جایی برسد که به واسطه اطلاعات جمع آوری شده امکان پیش بینی تغییرات آینده اکوسیستم به وجود بیاید.